แปลกจริงหนอนึกครึ้ม  ในจินต์
อยู่ๆ เหมือนอยากกิน  ผัดซิ๊ว
เส้นหมูไข่ชวนถวิล  น่าอร่อย 
ขายที่ไหนใครหิ้ว  ให้ห่อ นึงที ๚ะ

ตอนเช้ากดเข้าไปดูแอ็พ Twitter ในมือถือของตน พบว่าเคย Retweet ดังที่ปรากฏในรูปไว้ มันน่ารักและขบขันดีนะ ท่านว่าไหม หลังได้เห็นรูปนี้แล้ว JARATSRIนึกครึ้มใจว่าจะสามารถประพันธ์โคลงสี่สุภาพให้มีเนื้อหาสอดคลองรูป หรือสามารถใช้รูปนี้เป็น Featured Image ได้หรือไม่ ผลก็คือ โคลงที่ท่านเพิ่งอ่านจบนี้เอง “ผัดซิ๊ว”

พูดถึงเรื่องฉันทลักษณ์กันบ้าง ในโคลงบทนี้ JARATSRIใช้ นึก และ ผัด ซึ่งเป็นคำตาย แทนคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอกอื่น จะว่าไป ก็ต้องยอมรับว่า การส่งสัมผัส (ดูที่เรียกสิ) หึ การเลือกใช้คำคล้องจองในวรรคที่ 2 ของบาทแรก สู่วรรคแรกของบาทที่สอง กล่าวคือ กิน กับ กลิ่น ทำให้โคลงสี่สุภาพนี้ด่างพร้อยอยู่ ถ้าเป็นไปได้ ก็ควรเลือกใช้คำสุดท้ายในวรรคแรกของบาทที่สองที่มีวรรณยุกต์รูปเดียวกันกับที่ใช้ในวรรคที่ 2 ของบาทแรก ฉะนั้น ขอความอนุเคราะห์ท่านช่วยคิดคำนั้นจะได้หรือไม่

ปล. ขอความอนุเคราะห์ท่านอนุโลมให้ JARATSRI ใช้คำว่า ซิ๊ว ในฐานะคำที่มีรูปวรรณยุกต์โท ในที่นี้ ด้วย