Category: ความเศร้า
-
กาหลงเสน่ห์หงส์
ดูเจ้าช่างเพริศพริ้ง สดุดตา สวยเด่นกว่าดารา สง่าล้ำ พี่เป็นเยี่ยงนกกา หลงเสน่ห์ หงส์ฤๅ ฝันไฝ่จึงชอกช้ำ เหตุนี้ สุดคณา ๚ะ
-
รอแล้วได้อะไร?
ชีวิตฉันท่านให้ ทำไง ชมน์ที่เหลือรอไป เพื่อได้ อะไรเล่ามีไหม จบกับ เขาฤๅ ใยท่านเก็บฉันไว้ คิดบ้าง คนรอ ๚ะ ✔ คำตาย: กับ, คิด ✔ คำสร้อย: ฤๅ ✔ คำสุภาพทั้งหมด ✔ สัมผัสบังคับภายในบท: ไง-ไป-ไหม, ได้-ไว้ ✖ คำลหุแท้ ✖ รกโท ✖ รกเอก
-
App ไม่ช่วย 📱
เบื่อจริงๆ เข้าออก ทั้งวัน App แค่ไม่กี่อัน เปิดซ้ำ ยังรู้สึกโศกศัลย์ เหงายิ่ง App ไม่คลายความช้ำ เหว่ว้า อาดูร ๚ะ
-
มีใครในโลกบ้างสุขเสมอ 😭
มีใครในโลกบ้าง สุขเสมอ เราต่างต้องพบเจอ เรื่องเศร้า เศร้าได้แต่อย่าเผลอ สิ้นสติ สู้ต่อไปแม้เคล้า หยดน้ำ ตาคลอ ๚ะ
-
อย่าหนีใจ 😞
เราย่อมหนีสิ่งร้าย พึงกลัว หลบเลี่ยงความพันพัว หลีกพ้น หลีกเถิดทว่าใจตัว หลีกยาก แสนนา จงอดทนกับต้น เหตุเศร้า ทั้งปวง ๚ะ
-
พี่ขอโทษ
พี่ฟังเพลงซ้อรี่ แล้วชอบ เลยนึกอยากจะมอบ แด่ผู้ ที่เคยปล่อยช้ำบอบ นานเนิ่น แล้วแล ฟังเถิดจะได้รู้ พี่นั้น เสียใจ ๚ะ พี่เคยทำใครบางคนเสียใจยิ่ง พี่ขอโทษ พี่ยังจดจำเสมอ ในโคลงนี้ โปรดอนุเคราะห์ให้ JARATSRI ใช้ “ซ้อรี่” (Sorry) ด้วย ใน “ซ้อรี่” ดงกล่าว มีการสามารถสลับตำแหน่งคำเอก คำโท ในคำที่ 4 – 5 ของบาทต้น ซึ่งในการประพันธ์โคลงชนิดนี้ ตำแหน่งนี้เป็นเพียงตำแหน่งเดียวที่จะสลับกันได้ หากท่านเคยได้อ่านโคลงของ JARATSRI ที่มีการสลับตำแหน่งคำเอก คำโท ในตำแหน่งอื่นใด จงทราบว่า โคลงเหล่านั้นเกิดก่อนจะได้เรียนรู้และจดจำลักษณะบังคับที่ว่านี้ ✔ คำตาย: นึก, เถิด ✔ คำสร้อย: แล ✔ รกโท: ช้ำ, แล้ว, ได้ ✔ รกเอก: พี่, ที่ ✔ สัมผัสบังคับภายในบท: ชอบ-มอบ-บอบ, ผู้-รู้…
-
รักดี?
ได้ชื่อว่า “รัก” แล้ว ย่อมดี คนทั่วไปใคร่มี หนึ่งบ้าง ทว่ารักใช่ดี ทุกอย่าง บ้างรักแล้วอ้างว้าง ทุกข์ทั้ง ดวงใจ ๚ะ อันนี้ไม่ได้เป็นเอง ฝนตก เลยอยากแต่งโคลง อิอิ
-
เหงาอยู่
ใจดวงเดียวหนึ่งนี้ เหงาอยู่ แลโศกทุกอณู ขาดรัก เห็นคนอื่นมีคู่ ดูสุข จริงหนอ ขอหนึ่งดวงใจภักดิ์ เพื่อรัก สักครา ๚ะ
-
ลุ่มหลง
ใจดวงเดียวหนึ่งนี้ ลุ่มหลง มีแต่รักบรรจง ซ่อนไว้ ด้วยหวังว่าอนงค์ จักหยั่ง รู้นา หากแต่รู้แล้วไซร้ ใช่รัก ใช่แคร์ ๚ะ
-
เปล่าเปลี่ยว
หัวใจดวงหนึ่งนี้ เหงาเชียว แลโศกอยู่ผู้เดียว ค่ำเช้า หากมีคู่แลเหลียว พันผูก จักรักเดียวเพียงเจ้า เท่านั้น สัญญา ๚ะ
-
ไม่ควรรัก
แม้นมีใจรักใคร่ ใฝ่สมาน เราต่างเจ็บทรมาน ขุ่นข้อง รักไปย่อมเสียการ เราพ่าย ศักดินา วอนอย่ามาร่ำร้อง อย่ารั้น รักเลย ๚ะ