ได้จาก แนวคิดชีวิต – ปลาทูไหม้สอนใจ แม่ของผมเป็นคนทำอาหารที่บ้านประจำทุกวัน คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน แม่กลับบ้านมาด้วยความเหนื่อยล้าและทำอาหารเย็นให้เราตามปกติ ที่โต๊ะอาหารแม่วางจานที่มีปลาทูไหม้เกรียมบนโต๊ะต่อหน้าพ่อและทุกๆ คนผมรอว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร แต่พ่อไม่พูดอะไรและตั้งหน้าตั้งตากินปลาทูไหม้ตัวนั้น และหันมาถามผมว่าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง คืนนั้นหลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่าได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทูไหม้และผมไม่เคยลืมที่พ่อพูดกับแม่เลย “โอย … ผมชอบปลาทูทอดเกรียมๆ อร่อยมากนะแม่” คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจก่อนนอน และถามพ่อว่าพ่อชอบปลาทูทอดเกรียมๆ จริงๆ เหรอ พ่อลูบหัวผมและตอบว่า “แม่ของลูกทำงานหนักมาทั้งวัน ปลาทูไหม้ 1 ตัวไม่เคยทำร้ายใคร แต่คำพูดที่ต่อว่ากันนั้นต่างหากที่จะทำร้ายกัน” ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ และแต่ละคนก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ ตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าใครๆ แต่สิ่งที่พ่อเรียนรู้ในช่วงชีวิตคือ การเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดของคนอื่นและของตัวเอง การเลือกที่จะยินดีกับความคิดต่างกันของแต่ละบุคคลเป็นสิ่งสำคัญในการรักษาชีวิตครอบครัวที่มีความสุขและยืนยาว ชีวิตเราสั้นเกินกว่าที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเสียใจที่ว่าเราทำผิดกับคนที่เรารักและรักเรา ให้ดูแลและทะนุถนอมคนที่รักเรา และพยายามเข้าใจและให้อภัยจะดีกว่า ถ้าเรารู้เราจะทำไหม? เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยักริมถนนแยกที่ผ่านมาไหม ถ้าเรารู้ว่าเค้าใส่ขาเทียม เราจะเบียดชนคนข้างหน้าที่เดินช้ามากไหม ถ้าเรารู้ว่าเค้าเพิ่งตกงาน เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยไหม ถ้าเรารู้ว่าเค้ามีชุดเก่งแค่ชุดเดียว เราจะรำคาญสาวโรงงานที่มาเดินพารากอนไหม ถ้าเรารู้ว่านั่นคือการฉลองวันเกิดของเธอ เราจะหมั่นไส้ลุงที่หัวเราะเสียงดังลั่นคนนั้นไหม ถ้ารู้ว่าแกเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย เรารู้แจ่มชัดเสมอว่าชีวิตเรากำลังเจออะไร แต่เราไม่มีวันรู้ว่า “คนที่เราเจอ กำลังเจอกับอะไร” โลกกว้างกว่าเงาของเรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา เราจึงควรมองข้ามเรื่องเล็กๆ น้อยๆ…

ได้จาก น้ำที่ใสสะอาดเกินไปไร้ปลา คนที่ใสสะอาดเกินไปไร้เพื่อน 人活着，没必要凡事都争个明白。 水至清则无鱼，人至清察则无友。 跟家人争，争赢了，亲情没了； 跟爱人争，争赢了，感情淡了； 跟朋友争，争赢了，情义没了。 争的是理，输的是情，伤的是自己。 黑是黑，白是白，让时间去证明。 放下自己的固执己见，宽心做人， ในชีวิตคนเรา … “ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกัน” เพื่อให้เรื่องราวกระจ่างแจ้งชัดในทุกเรื่อง เพราะ น้ำที่ใสสะอาดเกินไป … ไร้ปลา  คนที่ใสสะอาดเกินไป … ไร้เพื่อน ทะเลาะกับคนในครอบครัว ต่อให้ชนะ … ความผูกพันก็หมดไป ทะเลาะกับคนรัก ต่อให้ชนะ … ความรักก็จืดจางไป ทะเลาะกับเพื่อน ต่อให้ชนะ … มิตรภาพก็สูญหายไป ทะเลาะกันเพราะเหตุผล แต่ … ความสัมพันธ์เสียหาย และตนเองต้องเจ็บปวด สีดำก็คือสีดำ สีขาวก็คือสีขาว ให้โลกเป็นผู้พิสูจน์เถิด วางอคติและความยึดติดของตนลงเสีย ก็จะกลายเป็นคนใจกว้างขึ้นมาในทันที